Μελανοκυτταρικοί Σπίλοι Στα Παιδιά

Γράφει ο Βασίλης Χρυσοχέρης, Δερματολόγος Ενηλίκων και Παίδων, Επιστημονικός Συνεργάτης, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και Παιδιατρικό Κέντρο Αθηνών
 

Οι μελανοκυτταρικοί σπίλοι διακρίνονται σε 2 κατηγορίες, σε αυτούς, που εμφανίζονται κατά τη γέννηση και είναι οι συγγενείς μελανοκυτταρικοί σπίλοι και σε αυτούς, που κάνουν την εμφάνιση τους κατά την παιδική -εφηβική ηλικία και ονομάζονται επίκτητοι

Αυτό που απασχολεί τους γονείς, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι κατά πόσο είναι πιθανό τέτοιες αλλοιώσεις να οδηγήσουν στην εμφάνιση μελανώματος.

Οι μελανοκυτταρικοί σπίλοι στα παιδιά δεν πρέπει να ελέγχονται συστηματικά, καθώς η εμφάνιση μελανώματος, πριν την εφηβεία, είναι εξαιρετικά σπάνια. Εκτιμάται ότι η ετήσια εμφάνιση μελανώματος είναι 0.8% στο εκατομμύριο στην 1η δεκαετία της ζωής. Άρα το ερώτημα, που προκύπτει, είναι ποιες είναι οι προβληματικές παιδικές βλάβες;

Οι επίκτητοι ΜΚΣ, όπως αναφέραμε, θεωρούνται μη προβληματικοί σπίλοι κατά βάση. Υπάρχουν διάφοροι τύποι τέτοιων σπίλων.

-Οι Κοινοί σπίλοι, κλινικά, παρουσιάζονται σαν επίπεδες έως ελαφρά επηρμένες αλλοιώσεις, καφέ χρώματος  και εμφανίζονται οπουδήποτε στο σώμα. Η αντιμετώπιση τους, κατά την παιδική ηλικία, είναι καθαρά συντηρητική. Αυτό, ενδεχομένως,  να αλλάξει κατά την εφηβική ηλικία, λαμβάνοντας υπόψιν,  πέραν της δερματοσκοπικής εικόνας, το οικογενειακό ιστορικό μελανώματος, το ιστορικό ηλιακών εγκαυμάτων και τον αριθμό σπίλων συνολικά.

-Οι Κυανοί σπίλοι, επίπεδες ή και ελαφρώς επηρμένες αλλοιώσεις, μπλε χρώματος, οι οποίοι εμφανίζονται καθόλη τη διάρκεια της ζωής, σε μεγαλύτερο ποσοστό, όμως, κατά την παιδική ηλικία

-Ο Σπίλος του Halo είναι σπίλοι που έχουν χαρακτηριστική λευκή στεφάνη γύρω από αυτήν. Αυτό είναι χαρακτηριστικό, που μπορεί να συνοδεύεται από αυτοάνοσες ασθένειες, όπως τη λεύκη.

Οι Συγγενείς ΜΚΣ μπορεί να εξελιχθούν υπό προϋποθέσεις σε κακοήθεια, ανάλογα το μέγεθος. Οι σπίλοι αυτοί χωρίζονται σε 3 κατηγορίες, ανάλογα με το μέγεθός τους.

   -μικροί  (μικρότεροι από 1,5 εκ

   -μεσαίοι (από 1,5 με 20 εκ.)

   -μεγάλοι  (μεγαλύτεροι από 20 εκ.)

   -γιγάντιοι (μεγαλύτεροι από 40 εκ.)

Σε αυτήν την κατηγορία σπίλων και ειδικότερα στην κατηγορία των γιγάντιων, έχει αποδειχθεί μετά από μελέτες ότι υπάρχει αυξημένη πιθανότητα μελανώματος στην παιδική ηλικία και η πιθανότητα αυτή κυμαίνεται στο 7% περίπου.

Συμπερασματικά, η εμφάνιση μελανώματος κατά την παιδική ηλικία είναι εξαιρετικά σπάνια. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι δε λαμβάνουμε αυστηρά μέτρα ηλιοπροστασίας, όπως επίσης και δεν αναζητούμε την ειδική γνώμη του δερματολόγου για οποιαδήποτε απότομη εξαλλαγή παρατηρήθηκε σε κάποιο σπίλο.