Αιμορροΐδες

Η αιμορροϊδοπάθεια, γνωστή στο ευρύ κοινό ως «αιμορροΐδες», είναι μία από τις πιο συχνές παθήσεις που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα της καθημερινής ζωής και το «ευ ζην» αυτών που πάσχουν απ' αυτή.

Επιδημιολογικά, η αιμορροϊδοπάθεια παρουσιάζει παγκόσμια διάδοση και ο ένας στους τρεις ανθρώπους του πληθυσμού της γης θα ταλαιπωρηθεί σε κάποια περίοδο της ζωής του από αυτό το βασανιστικό πρόβλημα.

Επειδή η νόσος αυτή αφορά μία περιοχή του σώματος για την οποία το ευρύ κοινό πολλές φορές νιώθει άβολα να συζητήσει ή και να ενδιαφερθεί σοβαρά, ο ασθενής με αιμορροΐδες φθάνει στο γιατρό αργά, με προχωρημένα ενοχλήματα, χωρίς σωστή διάγνωση και, κάποιες φορές, με ελλιπή θεραπεία.

Συμπτώματα Αιμορροϊδοπάθειας

Η αιμορροϊδοπάθεια εμφανίζει τα εξής συμπτώματα:

• Πόνος στην περιοχή του πρωκτικού δακτυλίου,
• Αιμορραγία,
• Έκκριση βλέννης,
• Τοπικό ερεθισμό,
• Κνησμό,
• Ασυμπτωματική ή επώδυνη διόγκωση,
• Αίσθημα ατελούς αφόδευσης.

Κάθε ενόχλημα στην περιοχή του πρωκτού δεν πρέπει να αποδίδεται σε «αιμορροΐδες». Η διάγνωση της αιμορροϊδικής νόσου γίνεται από τον ειδικό γιατρό.

Θεραπεία Αιμορροϊδοπάθειας

Η θεραπεία στις αιμορροΐδες εξατομικεύεται ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης της νόσου.

Οι αιμορροΐδες διακρίνονται σε τέσσερις βαθμούς:

1ου βαθμού, είναι αιμορροΐδες που δεν είναι εμφανείς από έξω και φαίνονται μόνο με το πρωκτοσκόπιο κατά την εξέταση,

2ου βαθμού, είναι αυτές που προπίπτουν μέσα στον πρωκτό,

3ου βαθμού, είναι  ,οι αιμορροΐδες που εξέρχονται έξω από τον πρωκτό και ανατάσσονται από τον ίδιο τον ασθενή με τη βοήθεια του δακτύλου του και

4ου βαθμού, είναι οι αιμορροΐδες που εξέρχονται και δεν ανατάσσονται εύκολα.

Η θεραπεία στις αιμορροΐδες των δύο αρχικών σταδίων είναι συντηρητική.

Το πιο σημαντικό στην αιμορροϊδοπάθεια είναι η καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας. Οι δύο πιο απλοί και απαραίτητοι τρόποι γι αυτό είναι η αύξηση των φυτικών ινών και του νερού στη διατροφή.

Το Αμερικανικό Κολέγιο Χειρουργών Παχέος Εντέρου και Ορθού συμβουλεύει την κατανάλωση 6-8 ποτηριών νερού και τουλάχιστον 30 γραμμαρίων φυτικής ίνας καθημερινά.

Αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Αρκεί να σκεφθούμε ότι ένα μήλο έχει μόνο 3 γραμμάρια ίνας, μία τομάτα μόνο δύο. Παρόλα αυτά τα φρούτα και τα λαχανικά είναι η κύρια πηγή ινών.

Η κατανάλωση δημητριακών γίνεται έτσι απαραίτητη: μία κούπα περιέχει 27 γραμμάρια ίνας. Υπάρχουν βέβαια ειδικοί κατάλογοι περιεχομένου των διαφόρων τροφών σε ίνες που κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να προμηθευτεί από ειδικούς ιατρούς ή φαρμακεία.

Το διάβασμα περιοδικών και η σπατάλη πολλού χρόνου στη λεκάνη της τουαλέτας δεν είναι τόσο καλή συνήθεια.