Οι εκτομές του πνευμονικού παρεγχύματος με ειδική βρογχοπλαστική με ή χωρίς αγγειοπλαστική έχουν σκοπό την όσο το δυνατόν περισσότερο διατήρηση λειτουργικού πνευμονικού ιστού, όχι εις βάρος της ριζικότητας της εκτομής.

Οι εκτομές του πνευμονικού παρεγχύματος γίνονται σε άτομα με περιορισμένη καρδιο-αναπνευστική λειτουργία, ή σε ασθενείς με χαμηλής κακοήθειας νεοπλάσματα, όπως επίσης σε ασθενείς με καλοήθη όγκο, αλλά όταν υπάρχει καλοήθης στένωση του στομίου λοβαίου βρόγχου.

Οι βλάβες αυτές εντοπίζονται στο στόμιο του κυρίου ή του λοβαίου βρόγχου.

Τα τελευταία χρόνια η λοβεκτομή με βρογχοπλαστική προτείνεται στους ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα, όταν ο όγκος εντοπίζεται στο στόμιο του λοβαίου βρόγχου, ακόμα και εάν έχουν φυσιολογική αναπνευστική εφεδρεία.

Οι λόγοι που προτιμάται η λοβεκτομή είναι προφανείς, και συνίστανται στην αποφυγή της πνευμονεκτομής, που όπως είναι γνωστό έχει πολύ ψηλότερη νοσηρότητα και θνησιμότητα, συγκρινόμενη με τη λοβεκτομή.

Επίσης με τη λοβεκτομή η ποιότητα ζωής των ασθενών είναι καλύτερη από εκείνη μετά από πνευμονεκτομή.

Οι τύποι αυτών των τεχνικών περιλαμβάνει τη λοβεκτομή δίκην περιχειρίδος ή αλλιώς δίκην μανικίου, την πνευμονεκτομή δίκην περιχειρίδος και την εκτομή τρόπιδας με ή χωρίς την εκτομή πνευμονικού ιστού.

Η λοβεκτομή με βρογχοπλαστική είναι χειρουργική τεχνική με την οποία γίνεται η αφαίρεση του λοβού με συνεξαίρεση τμήματος του βρόγχου ένθεν και ένθεν του στομίου του προσβεβλημένου λοβαίου βρόγχου όπου εντοπίζεται η βλάβη.

Η πρώτη επέμβαση βρογχοπλαστικής έγινε το 1947 από το Sir Price Thomas και η πρώτη βρογχοπλαστική για καρκίνο του πνεύμονα έγινε το 1952 από τον Alison.

Πιο συγκεκριμένα οι ενδείξεις για τη βρογχοπλαστική είναι ο καρκίνος του πνεύμονα που εντοπίζεται στο στόμιο του λοβαίου βρόγχου σε έναν ασθενή με φυσιολογικές ή μειωμένες αναπνευστικές εφεδρείες, σε ασθενείς που έχουν καρκινοειδές που εντοπίζεται στο στόμιο του λοβαίου βρόγχου ή τέλος όταν υπάρχει καλοήθης εξεργασία ή στένωση στο στόμιο κάποιου λοβαίου βρόγχου.

Η πνευμονεκτομή δίκην περιχειρίδος συνίσταται στην εκτομή του προσβεβλημένου πνεύμονα με την εκτομή της τρόπιδας δηλαδή αφαιρείται το σημείο που διαχωρίζεται η τραχεία στο δεξιό και στον αριστερό κύριο βρόγχο και γίνεται αναστόμωση του αντίθετου κυρίου βρόγχου με το κατώτερο τμήμα της τραχείας.

Η αναστόμωση γίνεται τελικά χωρίς την παρεμβολή μοσχεύματος. Ο θωρακοχειρουργός που καθιέρωσε αυτού του είδους της πλαστικής είναι ο Η. Grillo στο πανεπιστήμιο του Harvard και είναι ο άνθρωπος που ανέπτυξε τις ειδικές τεχνικές επεμβάσεις της τραχείας.

Οι ενδείξεις για την εκτομή της τραχείας και την αποκατάσταση της συνέχειας του τραχειο-βρογχικού δένδρου με τελική αναστόμωση, χωρίς την παρεμβολή μοσχεύματος είναι η παρουσία κακοήθων ή καλοήθων όγκων στο τοίχωμα της τραχείας.

Επίσης, συχνή ένδειξη για τη διενέργεια αυτού του τύπου των εκτομών της τραχείας είναι, όταν υπάρχουν καλοήθεις στενώσεις μετά από παρατεταμένη διασωλήνωση και μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, και πάντα μετά από ανεπιτυχή προσπάθεια διόρθωσης της καλοήθους στένωσης με συντηρητικά μέσα.

Ο Grillo περιέγραψε της πρώτη εκτομή της τρόπιδας με το περιφερικό άκρο της τραχείας, και ο Dartavelle στη Γαλλία ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που πραγματοποίησε εκτομή δίκην περιχειρίδος.

Υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες όταν υπάρχει διήθηση του παρακείμενου κλάδου της πνευμονικής αρτηρίας, όταν η βλάβη εντοπίζεται στο στόμιο του αριστερού κυρίου βρόγχου, όταν το μήκος του βρόγχου που αφαιρείται είναι μεγάλο, και όταν έχει προηγηθεί ακτινοθεραπεία.

Οι άμεσες επιπλοκές είναι η αιμορραγία μέσα στο βρόγχο, η κατακράτηση εκκρίσεων και η ατελεκτασία με συνέπεια την πνευμονία, η στένωση της αναστόμωσης, λόγω τεχνικού λάθους, η καρδιακή αρρυθμία και το πνευμονικό οίδημα μετά από πνευμονεκτομή.

Στις απώτερες επιπλοκές πνευμονεκτομής περιλαμβάνεται η στένωση στο σημείο της αναστόμωσης, η ανάπτυξη βρογχοπλευρικού συριγγίου όπως και του βρογχοαγγειακού συριγγίου.

Προκειμένου να μειωθούν οι πιθανότητες μετεγχειρητικών επιπλοκών της πνευμονεκτομής, οι ασθενείς υποβάλλονται πάντα στην απολύτως απαραίτητη προεγχειρητική εκτίμηση της καρδιο- αναπνευστικής λειτουργίας.

Επίσης, υποστηρίζονται μετεγχειρητικά από φυσικοθεραπεία και υποβάλλονται σε στενή και συνεχή παρακολούθηση των ζωτικών τους σημείων τις πρώτες τρείς μετεγχειρητικές ημέρες.

Παράλληλα, νοσηλεύονται τουλάχιστον για 24 ώρες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας μετά από το χειρουργείο, όπου οι ιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό όπως και οι φυσικοθεραπευτές έχουν ιδιαίτερη εμπειρία στην υποστήριξη και παρακολούθηση θωρακοχειρουργικών ασθενών.

Από τη διεθνή εμπειρία η θνησιμότητα από αυτές τις επεμβάσεις πνευμονεκτομής φθάνει το 27% με το πιο αποδεκτό ποσοστό να είναι το 10%.

Στο Ιατρικό Αθηνών έχουν διενεργηθεί αρκετές επεμβάσεις που υπερβαίνουν τις 150, και σε αυτές τις επεμβάσεις περιλαμβάνονται οι εκτομές βρόγχου όταν ο όγκος περιοριζόταν στον κύριο ή στο διάμεσο βρόγχο, περιλαμβάνονται οι λοβεκτομές με βρογχοπλαστική και εκτομές τραχείας καθώς και πνευμονεκτομή με βρογχοπλαστική, όπως επίσης και οι πνευμονεκτομές με εκτομή της τρόπιδας.

Η εκτομή τμήματος του τραχειοβρογχικού δένδρου με σκοπό τη διατήρηση όσο περισσότερου λειτουργικού πνευμονικού παρεγχύματος αποτελεί καθιερωμένη επέμβαση με αποδεκτή νοσηρότητα και θνησιμότητα εφόσον πραγματοποιείται σε εξειδικευμένα κέντρα.