Βουβωνοκήλη

Γράφει η Εύη Βασιλειάδου, Χειρουργός – Παίδων, Διευθύντρια Παιδοχειρουργικής Κλινικής του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών.

Η βουβωνοκήλη είναι μία διόγκωση που εμφανίζεται στις βουβωνικές περιοχές (δεξιά και αριστερά από το γεννητικό όργανο, στο κάτω μέρος της κοιλιάς), συνήθως, την ώρα του κλάματος, του βήχα ή της προσπάθειας ή απλά όταν το παιδί είναι όρθιο. Το χαρακτηριστικό είναι ότι η διόγκωση αυτή δεν είναι μόνιμη, αλλά εμφανίζεται και εξαφανίζεται ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το παιδί.

 Σε προχωρημένες περιπτώσεις κατεβαίνει προς τα κάτω, προς το όσχεο. Τότε ονομάζεται οσχεοβουβωνοκήλη.

Το περιεχόμενο  της κήλης αυτής είναι συνηθέστερα, έντερο. Στα  κορίτσια,  μπορεί να είναι ωοθήκες.

Η βουβωνοκήλη είναι 10 φορές συχνότερη στα αγόρια από ό,τι στα κορίτσια. Αφορά το 5% των νεογνών, ενώ στα πρόωρα το ποσοστό συχνότητας της βουβωνοκήλης είναι σημαντικά αυξημένο και φθάνει το 30%. Ένα ποσοστό 10% εμφανίζει κήλη και στην άλλη πλευρά, είτε ταυτόχρονα,  είτε μεταγενέστερα.

Η βουβωνοκήλη στα παιδιά είναι συγγενής πάθηση, υπάρχει δηλαδή από τη γέννηση.

 Η πρώτη εμφάνισή της μπορεί να είναι ακόμη και τις πρώτες ώρες ζωής ή σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο της παιδικής ηλικίας.

Συνήθως η διάγνωση γίνεται από τους ίδιους τους γονείς κατά την αλλαγή της πάνας, που παρατηρούν ένα φούσκωμα χαμηλά και πλάγια στην κοιλιά ή από τον παιδίατρο κατά τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης ρουτίνας.

Μύθος ή αλήθεια: δεν αφήνουμε το παιδί να κλαίει γιατί  εμποδίζεται η εμφάνιση κήλης; 

Μύθος, το κλάμα είναι η αφορμή.

Η αιτία της κήλης, προϋπάρχει και το μόνο που μένει είναι η αφορμή. Και η αφορμή αν δεν είναι το κλάμα, θα είναι η δυσκοιλιότητα, ο βήχας, αργότερα η σημαντική προσπάθεια ή ένα απλό σφίξιμο.

Η θεραπεία της βουβωνοκήλης είναι μόνο χειρουργική, σε χειρουργείο μιας ημέρας (το παιδί το απόγευμα επιστρέφει στο σπίτι). Υπό γενική αναισθησία, η διόρθωση γίνεται με μια μικρή τομή στη βουβωνική χώρα.

Η επέμβαση για τη βουβωνοκήλη πρέπει να προγραμματίζεται το συντομότερο δυνατό, μετά τη διάγνωση.

Ο πιο συχνός κίνδυνος της βουβωνοκήλης είναι η περίσφιξη, ο στραγγαλισμός δηλαδή του οργάνου που προβάλλει μέσα στο βουβωνικό κανάλι, το οποίο δεν μπορεί να επιστρέψει στην κοιλιά. Το περιεχόμενο του κηλικού σάκου, συνήθως εντερική έλικα, δεν αιματώνεται καλά και μπορεί να νεκρωθεί. Επίσης, στα αγόρια, επειδή από το ίδιο σημείο περνούν τα αγγεία του όρχι, μπορεί να επηρεάσουν την αιμάτωσή του. Σε αυτή την περίπτωση, σε μέγιστο χρονικό όριο των 6 ωρών, θα πρέπει με ειδικούς χειρισμούς από τον παιδοχειρουργό, η βουβωνοκήλη να αναταχθεί, δηλαδή το περιεχόμενο του κηλικού σάκου να επιστρέψει στην κοιλιά. Εάν αυτό δεν επιτευχθεί, χρειάζεται επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

Ο βασικός φόβος των γονέων είναι η αναισθησία.

Η αναισθησία στις μέρες μας είναι μία ασφαλής διαδικασία, εφόσον χορηγείται από εξειδικευμένο προσωπικό σε κατάλληλα οργανωμένο περιβάλλον. Η πιθανότητα ενός σοβαρού ανεπιθύμητου συμβάντος από την αναισθησία σε ένα παιδί, χωρίς σοβαρό πρόβλημα υγείας, είναι ιδιαίτερα μικρή, της τάξης 1/50.000 – 100.000. Πολλές καθημερινές δραστηριότητες έχουν σαφώς υψηλότερο κίνδυνο.

Η γενική αναισθησία είναι σαν την πτήση: είναι ο πιο ασφαλής τρόπος, αλλά επειδή έχει άλλος το «τιμόνι», ο καθένας μας ανησυχεί!