Ουρολογικό

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στο Ουρολογικό Τμήμα κορυφαίοι ουρολόγοι – χειρουργοί αναλαμβάνουν τη διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση των παθήσεων του ουροποιητικού συστήματος.

Στο Ουρολογικό Τμήμα διενεργούνται επεμβάσεις και τεχνικές μοναδικές πανελλαδικά, οι διαπιστευμένοι ιατροί του διαθέτουν μεγάλη εμπειρία περιστατικών και χαίρουν της εμπιστοσύνης Ελλήνων και διεθνών ασθενών.

Στο Ουρολογικό Τμήμα αντιμετωπίζονται περιστατικά ανδρών, γυναικών καθώς και παιδιών(> 14 ετών).

ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Χάρη στον τελευταίας τεχνολογίας βιοϊατρικό εξοπλισμό που διαθέτει, στο Ουρολογικό Τμήμα αντιμετωπίζεται το σύνολο των ουρολογικών παθήσεων με τις πλέον σύγχρονες μεθόδους, όπως:

  • Ενδοουρολογία,
  • Λαπαροσκοπική Χειρουργική,
  • Ανοικτή Χειρουργική (για πολύ επιπλεγμένα περιστατικά),
  • Επανορθωτική Χειρουργική,
  • Ουρογυναικολογική Χειρουργική,

Θεραπείες ουρολογικών παθήσεων

Στο Ουρολογικό Τμήμα αντιμετωπίζονται στο σύνολό τους όλες οι ουρολογικές παθήσεις μέσα από μία ευρύτατη γκάμα θεραπειών και παρεμβάσεων, όπως:

Χειρουργικές επεμβάσεις

  • Απλή ή μερική ή ριζική νεφρεκτομή,
  • Ριζική νεφροουρητηρεκτομή,
  • Επινεφριδεκτομή,
  • Πυελοπλαστική,
  • Ουρητηρολιθοτομή,
  • Ριζική προστατεκτομή (με ή χωρίς λεμφαδενεκτομή) ,
  • Χειρουργική θεραπεία παθήσεων πέους (ν. LaPeyronie, πεεκτομή για καρκίνο πέους, φαλλοπλαστική, φίμωση-περιτομή),
  • Χειρουργική θεραπεία παθήσεων όρχεων (υδροκήλη, κιρσοκήλη/λαπαροσκοπική, ανοικτή με μικροσκόπιο, καρκίνος όρχεος-ορχεκτομή και τοποθέτηση ορχικής πρόθεσης, συστροφή όρχεος-καθήλωση, κρυψορχία-ορχεοπηξία).

Ενδοουρολογία

  • Διουρηθρική αφαίρεση όγκου ουροδόχου κύστεως,
  • Διουρηθρική προστατεκτομή (μέθοδος Turis),
  • Ουρηθροτομία,
  • Κυστεοσκόπηση,
  • Τοποθέτηση ουρητηρικών καθετήρων και ανιούσα πυελογραφία.

Λιθιάσεις

Ακράτεια

Αντιμετώπιση της γυναικείας ή ανδρικής ακράτειας ούρων.

Νευροουρολογία

Ο ρόλος της αποχετευτικής μοίρας του ουροποιητικού είναι να αποθηκεύει τα ούρα με τρόπο που δεν προκαλεί βλάβη των νεφρών και να τα αποβάλει σύμφωνα με την επιθυμία του ατόμου.

Όλα τα παραπάνω ρυθμίζονται από το αυτόνομο νευρικό σύστημα το οποίο γενικά λειτουργεί στο σώμα ανεξάρτητα από το βουλητικό έλεγχο, με μόνη εξαίρεση την κένωση της ουροδόχου κύστεως.

Η Nευροουρολογία είναι η υποειδικότητα της ουρολογίας που διαχειρίζεται νόσους που προκαλούνται από τη δυσλειτουργία του ουροποιητικού συστήματος. Διαγιγνώσκει και αντιμετωπίζει παθήσεις σε άνδρες, γυναίκες (Ουρο-γυναικολογία).

Οι ασθενείς που θα πρέπει να υποβληθούν σε ουροδυναμικό έλεγχο είναι οι:

  • Γυναίκες με ακράτεια ούρων που δεν ελέγχεται φαρμακευτικά,
  • Ασθενείς με κακώσεις νωτιαίου μυελού (τετραπληγικοί, παραπληγικοί, με σκλήρυνση κατά πλάκας, διαβήτη κ.λπ.).

ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη δηλαδή η μεγέθυνση του προστατικού ιστού, απασχολεί έναν στους δύο άνδρες από την ηλικία των 50 ετών και πάνω από το 80% των ανδρών άνω των 65 χρόνων.

Ο προστάτης είναι ένας αδένας που βρίσκεται στη βάση της ουροδόχου κύστης και περιβάλλει το αρχικό τμήμα της ουρήθρας. Όσο μεγαλώνει η ηλικία του άνδρα, τόσο μεγαλώνει και το μέγεθος του προστάτη.

Το μέγεθος του προστάτη δεν καθορίζει πάντοτε το μέγεθος της απόφραξης και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων.

Η καλοήθης υπερπλασία δεν είναι πάντα επικίνδυνη για την υγεία του ασθενούς, εφόσον βεβαίως ο ασθενής επισκεφθεί τον ουρολόγο για να αποκλειστεί η πιθανότητα καρκίνου του προστάτη. Μπορεί όμως να απειλήσει το ουροποιητικό με βαριές επιπλοκές.

Μέθοδος εκλογής για την αντιμετώπιση της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη, είναι η διουρηθρική προστατεκτομή με την πλάσμα-εξάχνωση (TURis 2) και η μέθοδος φωτοεξάχνωσης του προστάτη με laser green-light.

Είναι μία ενδοσκοπική χειρουργική πράξη με εξαιρετικά αποτελέσματα, καλύτερα του ανοιχτού, κλασικού χειρουργείου.

Η ανοιχτή προστατεκτομή προτείνεται από τον ιατρό πλέον μόνο στις περιπτώσεις που το προστατικό αδένωμα είναι τόσο μεγάλο που είναι δύσκολο να αφαιρεθεί ενδοσκοπικά.

Αποτελεί το συχνότερο καρκίνο του ουροποιητικού συστήματος και εμφανίζεται κυρίως σε ηλικίες άνω των 60, συχνότερα στους άνδρες από τις γυναίκες.

Εκδηλώνεται με αιματουρία, συχνουρία ή επιτακτικότητα στην ούρηση. Απαιτείται άμεση επικοινωνία με τον ουρολόγο και έναρξη της θεραπείας, διότι ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης χαρακτηρίζεται από επιθετικότητα.

Εάν από τις διαγνωστικέ εξετάσεις επιβεβαιωθεί κακοήθεια, υπάρχει συνεργασία με ογκολόγο ενώ διενεργούνται πρόσθετες απεικονιστικές εξετάσεις (μαγνητική τομογραφία, σπινθηρογράφημα, κ.λπ.).

Για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης, απαιτείται αρχικά διουρηθρική εκτομή του όγκου αλλά και ολική κυστεκτομή, δηλαδή αφαίρεση ολόκληρης της ουροδόχου κύστης και των όμορων ζωτικών οργάνων (στον άνδρα ο προστάτης και οι σπερματοδόχες κύστεις, ενώ στη γυναίκα η μήτρα, οι σάλπιγγες, οι ωοθήκες).

Η αφαίρεση της ουροδόχου κύστης καθιστά αναγκαία την αντικατάσταση της με νέα κύστη που θα δημιουργήσει ο χειρουργός ουρολόγος από τμήμα του εντέρου, προκειμένου να καταστεί εφικτή η φυσιολογική έξοδος των ούρων από το σώμα.

Η επέμβαση διενεργείται ανοιχτά, λαπαροσκοπικά και ρομποτικά.

Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο συχνότερος καρκίνος στους άνδρες, μετά τον καρκίνο του πνεύμονα. Εάν ανιχνευθεί σε αρχικά στάδια, στις περισσότερες περιπτώσεις επιτυγχάνεται πλήρης ίαση.

Όμως, στα αρχικά στάδια δε δίνει συμπτώματα και η νόσος εξελίσσεται αργά. Το αυξημένο PSA δεν έχει ως αποκλειστική αιτία την ύπαρξη καρκίνου του προστάτη, αλλά και άλλες καλοήθεις παθήσεις.

Εφόσον ο ουρολόγος έχει αυξημένες υποψίες για καρκίνο του προστάτη, προχωρεί υποχρεωτικά σε βιοψία δια βελόνης, σε συνδυασμό με τη χρήση του διορθικού υπερηχογραφήματος για πλήρη έλεγχο της δομής του προστάτη αδένα.

Εφόσον από τη βιοψία του δείγματος προκύψει καρκίνος του προστάτη, ο ουρολόγος προχωρά στη σταδιοποίησή του (αξονική τομογραφία, σπινθηρογράφημα οστών, κ.λπ.) ώστε να μπορεί με ασφάλεια να προτείνει την ενδεικνυόμενη κατά περίπτωση θεραπευτική λύση.

Η ριζική προστατεκτομή αποτελεί θεραπεία εκλογής για την αντιμετώπιση του εντοπισμένου καρκίνου του προστάτη.

Η επέμβαση μπορεί να διενεργηθεί με κλασικό «ανοιχτό» χειρουργείο, λαπαροσκοπικά και με τη χρήση του ρομποτικού συστήματος Da Vinci, προκειμένου να αφαιρεθούν ο προστάτης, οι σπερματοδόχες κύστεις, η προστατική ουρήθρα και οι επιχώριοι λεμφαδένες.

Ο καρκίνος των έξω γεννητικών οργάνων που είναι κατ΄ εξοχήν καρκίνος του πέους προσβάλλει κυρίως άνδρες άνω των 60 ετών, αλλά εμφανίζεται και σε νεότερες ηλικίες και είναι κυρίως πρόβλημα χρόνιας φλεγμονής (φίμωση, HPV).

Ο καρκίνος του πέους θεραπεύεται σε πρώιμα στάδια. Για την αντιμετώπιση τοπικά προχωρημένου καρκίνου του πέους, η βουβωνική λεμφαδενεκτομή, αποτελεί τη μοναδική θεραπευτική επιλογή με στόχο την ίαση.

Η επέμβαση ρομποτικής βουβωνικής λεμφαδενεκτομής που διενεργήθηκε για πρώτη φορά πανευρωπαϊκά στο Ιατρικό Διαβαλκανικό και υπάρχει μεγάλη σχετική εμπειρία, προσφέρει άριστο αποτέλεσμα για τη διάσωση ασθενών με τοπικά προχωρημένο καρκίνο.

Επίσης, με τη ρομποτική τεχνική αποφεύγονται επιπλοκές στην περιοχή των βουβώνων, όπως η νέκρωση του δέρματος και η διάσπαση του τραύματος, ενώ μειώνονται σημαντικά οι επιπλοκές, όπως η λεμφοκήλη.

Το Νεφρικό Καρκίνωμα είναι ένας όγκος οποίος δημιουργείται από τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των κυττάρων συγκεκριμένων περιοχών του νεφρού.

Είναι το τρίτο σε συχνότητα νεόπλασμα του ουροποιογεννητικού συστήματος στον άνδρα.

Η πιο αποτελεσματική θεραπεία του καρκίνου των νεφρών είναι η χειρουργική αφαίρεση του όγκου η οποία γίνεται είτε με αφαίρεση όλου του νεφρού (Ανοιχτή η Λαπαροσκοπική ή Ρομποτική ριζική νεφρεκτομή ), είτε με μερική εκτομή τμήματος του νεφρού με τον όγκο (Ανοιχτή η Λαπαροσκοπική η Ρομποτική Μερική Νεφρεκτομή).

Ο καρκίνος της νεφρικής πυέλου ή του ουρητήρα αναπτύσσεται στην περιοχή της νεφρικής πυέλου ή στο σωλήνα που μεταφέρει τα ούρα από τους νεφρούς στην ουροδόχο κύστη.

Η κιρσοκήλη είναι μία ουρολογική πάθηση, που αφορά περίπου στο 17-18% του ανδρικού πληθυσμού. Η ύπαρξή της στις περισσότερες περιπτώσεις διαπιστώνεται σε νέους άνδρες λόγω των εξετάσεων στις οποίες υποβάλλονται για έλεγχο υπογονιμότητας.

Η κιρσοκήλη οφείλεται σε ανεπάρκεια των βαλβίδων, που υπάρχουν μέσα στις φλέβες και κανονικά επιτρέπουν τη ροή του αίματος μόνο από την περιφέρεια προς το κέντρο, ενώ όταν ανεπαρκούν, το αίμα μπορεί να παλινδρομεί από τις μεγαλύτερες προς τις μικρότερες φλέβες, πράγμα που έχει ως συνέπεια την κιρσοειδή διεύρυνση.

Οι επιπτώσεις της κιρσοκήλης στους άνδρες αφορούν κυρίως τη σπερματογένεση, καθώς ενοχοποιούνται για το 40% της ανδρικής στειρότητας.

Η αντιμετώπιση της κιρσοκήλης είναι αποκλειστικά χειρουργική. Πρόκειται για μία επέμβαση μικρής βαρύτητας, ημερήσιας νοσηλείας και άμεσης επιστροφής στις δραστηριότητες.

Η επέμβαση πραγματοποιείται με διάφορες μεθόδους και στόχο τη διακοπή της κυκλοφορίας των σπερματικών φλεβών.

Ο χειρουργός ουρολόγος αναλόγως του κάθε περιστατικού αλλά και της εμπειρίας του σε νέες τεχνικές, εφαρμόζει για τη διόρθωση της κιρσοκήλης:

  • Υψηλή απολίνωση,
  • Βουβωνική απολίνωση,
  • Υποβουβωνική απολίνωση,
  • Λαπαροσκοπική απολίνωση και
  • Ρομποτική απολίνωση.
Κιρσοκήλη

Κρυψορχία είναι όταν ο όρχις δεν έχει κατέβει στη θέση του στο όσχεο τη στιγμή της γέννησης.

Στο 85% των περιπτώσεων είναι ετερόπλευρος και στο 15% αμφοτερόπλευρος.

Στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις, οι όρχεις θα κατέβουν από μόνοι τους στη θέση τους μέσα στο πρώτο εξάμηνο-οκτάμηνο της ζωής.

Περίπου 1,5 αγόρια στα 100 θα χρειαστούν επέμβαση, τη λεγόμενη ορχεοπηξία, μετά την ηλικία των 8 μηνών και το αργότερο μέχρι την ηλικία του ενός έτους.

Η κρυψορχία και ιδίως εάν τα παιδιά δε χειρουργηθούν σε σωστή ηλικία, μπορεί να προκαλέσει στειρότητα καθότι τα κύτταρα των όρχεων που παράγουν τα σπερματοζωάρια δε θα ωριμάσουν σωστά.

Η κρυψορχία επίσης εάν δε διορθωθεί έγκαιρα, μπορεί να προκαλέσει και καρκίνο των όρχεων λόγω της χρόνιας υπερθέρμανσης των όρχεων, οι οποίοι ζουν στη βουβωνική χώρα και όχι έξω από το σώμα στο όσχεο.

Η ορχεοπηξία επί έκτοπων όρχεων που ψηλαφώνται στη βουβωνική χώρα, γίνεται με μία επέμβαση που δεν απαιτεί νοσηλεία και με ποσοστά επιτυχίας που αγγίζουν σε έμπειρα χέρια το 100%.

Όταν οι όρχεις δε ψηλαφώνται και είναι ενδοκοιλιακοί, χρειάζεται να γίνει λαπαροσκοπική προσέγγιση.

Τα παιδιά σε αυτήν την περίπτωση νοσηλεύονται για μία νύκτα και τα ποσοστά τελικής επιτυχίας σε αυτές τις υψηλές-ενδοκοιλιακές κρυψορχίες είναι της τάξης του 85%.

Ανασπώμενος είναι ο όρχις εκείνος ο οποίος ζει στο όσχεο και κατά καιρούς και στιγμές ανέρχεται στη βουβωνική χώρα. Οι ανασπώμενοι όρχεις εκτιμώνται κλινικά και υπερηχογραφικά και οι περισσότεροι από αυτούς δε χρειάζονται χειρουργική επέμβαση.

Κρυψορχία - ανασπώμενοι όρχεις

Οι λίθοι του ουροποιητικού αποτελούν την πιο συχνή - και την πλέον επώδυνη - πάθηση του ουροποιητικού.

Αφορούν το 10% του πληθυσμού με ποσοστά συνεχώς αυξανόμενα. Εκατοντάδες άνθρωποι, κάθε χρόνο, διαγιγνώσκονται πάσχοντες από λιθίαση. Η κατάσταση αυτή δημιουργείται όταν τα ούρα κορεστούν από ουσίες, οι οποίες δημιουργούν κρυστάλλους που δεσμεύονται σε σκληρά ιζήματα γνωστά ως πέτρες των νεφρών.

Η λιθίαση δεν είναι μοντέρνο φαινόμενο. Επιστήμονες ανακάλυψαν λίθους ουροποιητικού σε αιγυπτιακή μούμια 7.000 ετών.

Στο πρόσφατο παρελθόν πολλοί άνθρωποι έχασαν σημαντικό μέρος της νεφρικής τους λειτουργίας όχι μόνο από τους λίθους του ουροποιητικού, αλλά και από τις μεγάλες και πολύπλοκες ανοιχτές επεμβάσεις που απαιτούνταν για την αφαίρεσή τους.

Η ουρητηροκήλη αποτελεί μία ειδικής μορφής στένωση στην ένωση του ουρητήρα με την ουροδόχο κύστη.

Το τελικό τμήμα του ουρητήρα είναι διατεταμένο, προβάλλοντας ως κυστικό μόρφωμα μέσα στην ουροδόχο κύστη.

Η στένωση αυτή δημιουργεί σοβαρή ουρητηρο-υδρονέφρωση, η οποία θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία του σύστοιχου νεφρού.

Η διάγνωση γίνεται σχεδόν πάντα προγεννητικά, στα υπερηχογραφήματα της εγκυμοσύνης, ειδάλλως προκαλεί εμπύρετες ουρολοιμώξεις. Η χειρουργική της διόρθωση γίνεται μέσα στις πρώτες εβδομάδες της ζωής.

Η επέμβαση είναι πλέον απλή, ενδοσκοπική, χωρίς τομές και τα ποσοστά επιτυχίας της υψηλότατα.

Ουρητηροκήλη

Η παλινδρόμηση των ούρων είναι ως επί το πλείστον συγγενής (από κατασκευής του εμβρύου) και οφείλεται σε μία ατέλεια της ένωσης των ουρητήρων με την ουροδόχο κύστη.

Η ατέλεια αυτή προκαλεί τον πισωγυρισμό των ούρων από την κύστη στους νεφρούς ενώ αυτό απαγορεύεται.

Οι παλινδρομήσεις είναι διαφόρων βαθμών, από σταδίου Ι έως σταδίου V και ανάλογα με τη σοβαρότητα τους, μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στους νεφρούς ή να συνδυάζονται με συγγενή νεφρική δυσπλασία.

Εάν η παλινδρόμηση επιμείνει ή εάν προκαλεί συνεχείς ουρολοιμώξεις παρά την καθημερινή αντιβίωση, διορθώνεται χειρουργικά.

Στένωση πυελοουρητηρικής συμβολής αποτελεί η μερική απόφραξη του σημείου όπου ο ουρητήρας συνδέεται με τη νεφρική πύελο (πυελοουρητηρική συμβολή) και συγκεντρώνονται τα ούρα που παράγονται στο νεφρό πριν μεταφερθούν μέσω των ουρητήρων στην κύστη. Εκδηλώνεται με πόνο στην κοιλία ή στη μέση, με επώδυνη ούρηση ή με συμπτώματα ουρολοίμωξης.

Η στένωση γίνεται αντιληπτή από το χρόνιο άλγος στις ανώτερες περιοχές.

Η στένωση προκαλεί στασιμότητα των ούρων μέσα στο ουροποιητικό σύστημα για μεγάλο χρονικό διάστημα και πρέπει να αντιμετωπιστεί διότι μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές όπως λοιμώξεις, νεφρολιθίαση, χρόνιο πόνο, πλήρη καταστροφή του νεφρού με απώλεια της νεφρικής λειτουργίας.

Η στένωση πυελοουρητηρικής συμβολής αντιμετωπίζεται χειρουργικά (ανοιχτό χειρουργείο, λαπαροσκοπικά, ρομποτικά) και σε σπάνιες περιπτώσεις ενδοσκοπικά.

Η αποκατάσταση της πυελοουρητηρικής συμβολής γίνεται με τη δημιουργία μία ευρείας αναστόμωσης μεταξύ της νεφρικής πυέλου και του ουρητήρα σε οποιαδήποτε ηλικία γίνει αντιληπτή. Ενδείκνυται όταν η ασθένεια είναι συμπτωματική, όταν παρατηρείται επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας ή κάποια επιπλοκή όπως ουρολοιμώξεις ή λιθιάσεις.

Υδρονέφρωση είναι η παρουσία ούρων μέσα στους νεφρούς. Εάν η υδρονέφρωση γίνει αντιληπτή και κριθεί μεγάλου βαθμού, δηλαδή επικίνδυνη για τη νεφρική λειτουργία, ήδη από την ενδομήτρια ζωή, γίνεται τον 3ο μήνα της ζωής σπινθηρογράφημα νεφρών, που μας πληροφορεί για τη λειτουργική αξία των νεφρών και για τον κίνδυνο που διατρέχουν από την υδρονέφρωση.

Εάν χρειαστεί, οι στενώσεις των ουροφόρων οδών χειρουργούνται με επεμβάσεις οι οποίες έχουν υψηλότατα ποσοστά επιτυχίας της τάξης του 99%.

Οι μόνες στενώσεις που χειρουργούνται πάντα και όσο πιο γρήγορα γίνεται μετά τη γέννηση είναι οι συγγενείς στενώσεις της ουρήθρας (βαλβίδες της ουρήθρας).

Η επέμβαση αυτή γίνεται ενδοσκοπικά, με μία νύκτα παραμονή του παιδιού στο νοσοκομείο μόνο και με υψηλότατα ποσοστά επιτυχίας.

Υδρονέφρωση - Στένωση πυελοουρητηρικής συμβολής

Ο υποσπαδίας συνιστά μία συγγενή ανωμαλία. Στο πέος που παρουσιάζει υποσπαδία το στόμιο της ουρήθρας δεν εκβάλλει στην κορυφή της βαλάνου αλλά οπουδήποτε στην κάτω επιφάνεια ή της βαλάνου, ή του σώματος του πέους ή και στο όσχεο ή στο περίνεο.

Έτσι έχουμε βαλανικό υποσπαδία, πρόσθιο, μέσο, οπίσθιο πεϊκό υποσπαδία, οσχεϊκό ή οσχεο-περινεϊκό ή περινεϊκό υποσπαδία.

Το υποσπαδιακό στόμιο μπορεί να είναι εξαιρετικά στενό, έτσι που το παιδί να εκτοξεύει κυριολεκτικά ένα πολύ λεπτό ρεύμα ούρων όταν ουρεί.

Μπορεί όμως να έχει και φυσιολογικό εύρος. Το δέρμα της ακροποσθίας στον υποσπαδία είναι σχεδόν πάντα ανοικτό και δεν καλύπτει εξολοκλήρου τη βάλανο.

Υπάρχουν κάποιες μορφές βαλανικού υποσπαδία που η ακροποσθία είναι απόλυτα φυσιολογική, καλύπτει πλήρως τη βάλανο κι αν ο γιατρός δεν την τραβήξει πίσω δε θα διαγνώσει τον υποσπαδία. Αυτές οι μορφές υποσπαδία καθυστερούν να διαγνωσθούν.

Τέλος, το πέος με υποσπαδία μπορεί να έχει κάμψη.

Η αντιμετώπιση του υποσπαδία είναι πάντα χειρουργική και πρέπει να γίνεται μετά τον 6ο μήνα της ζωής και πριν από το 1ο έτος.

Περιλαμβάνει την ουρηθροπλαστική, τον ευθειασμό του πέους, αν υπάρχει γωνίωση, και την πλαστική της ακροποσθίας.

Λέγοντας ουρηθροπλαστική εννοούμε την κατασκευή ουρήθρας από το σημείο του υποσπαδιακού στομίου μέχρι την κορυφή της βαλάνου.

Με άλλα λόγια αποκατάσταση της ουρήθρας στο φυσιολογικό.

Ο ευθειασμός του πέους γίνεται όταν υπάρχει σαφής γωνίωση που μελλοντικά θα δημιουργεί λειτουργικά προβλήματα.

Η πλαστική της ακροποσθίας σημαίνει την αποκατάσταση της ακροποσθίας έτσι ώστε να περιβάλλει τη βάλανο και να τη σκεπάζει. Όμως, αυτό δεν είναι απαραίτητο. Δεν είναι λάθος να κάνει κανείς ταυτόχρονα περιτομή.

Η επέμβαση εκτελείται υπό γενική αναισθησία και διαρκεί από 1,3 έως 3,5 ώρες, ανάλογα με τη βαρύτητα της κάθε περίπτωσης.

Πρακτικά, είναι μία ακίνδυνη επέμβαση.

Τα παιδιά εισέρχονται το πρωί της ημέρας που θα γίνει η επέμβαση.

Υποσπαδίας

ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ

Το Ουρολογικό Τμήμα διαθέτει τεράστια εμπειρία στην ορθή διάγνωση, θεραπεία και ίαση και των πλέον σύνθετων ουρολογικών προβλημάτων.

Διακεκριμένοι ουρολόγοι, αντιμετωπίζουν με τις πλέον σύγχρονες τεχνικές όλες τις παθήσεις του ουροποιητικού και σημειώνουν πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας.

Το Ουρολογικό Τμήμα είναι εξοπλισμένο με διαγνωστικό και χειρουργικό εξοπλισμό γιa τις επεμβάσεις που αφορούν στην αντιμετώπιση καλοηθών και κακοηθών παθήσεων του ουροποιητικού.

Ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί χωρίς ταλαιπωρία, στο σύνολο των διαγνωστικών εξετάσεων που απαιτούνται για τη διάγνωση και θεραπεία του προβλήματός του.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ