Ο βασικός έλεγχος στην ακράτεια των ούρων, αποτελείται από τις ακόλουθες εξετάσεις:

• Ροή Ούρων (Uroflow), με την οποία, εν πολλοίς αξιολογείται το κατά πόσο υπάρχει απρόσκοπτη ροή ούρων στην ούρηση ή αν αυτή είναι προβληματική (π.χ. αργή, διακοπτόμενη, με υπόλειμμα ούρων κ.λπ.),
• Κυστεομανομετρία Πλήρωσης (FillingCystometry), με την οποία αξιολογείται η ομαλή διαδικασία αποθήκευσης των  ούρων μέσα στην ουροδόχο κύστη. Με την εξέταση αυτή μπορεί να προκύψει πλήθος συμπερασμάτων όπως: η δυνατότητα της κύστης να αισθάνεται το φυσιολογικό όγκο ούρων, η φάση κατά την οποία η κύστη φτάνει στα ανώτερα όρια ικανότητας πλήρωσης με ούρα, επεισόδια απώλειας ούρων και συσχέτιση τους με τη δραστηριότητα της κύστης και πολλά άλλα. Ανάλογα με την ιδιαιτερότητα του κάθε περιστατικού ο έλεγχος μπορεί να επεκταθεί και στα ακόλουθα:
• Κυστεομανομετρία Ούρησης (VoidingCystometry),
• Προφιλομετρία Ουρήθρας (UrethralProfilometry),
• Ηλεκτρομυογράφημα Πυελικού Εδάφους (EMG).

Η αξιολόγηση του κάθε περιστατικού ολοκληρώνεται με:

• τη λήψη λεπτομερούς ιατρικού ιστορικού
• την αξιολόγηση των ερωτηματολογίων LUTS (Συμπτωμάτων από το Κατώτερο Ουροποιητικό Σύστημα),
• την αξιολόγηση του ημερολογίου πρόσληψης υγρών και επεισοδίων ούρησης (αυτόματης, εκούσιας ή ακούσιας)
• την πλήρη φυσική και γυναικολογική εξέτασηκλινική εξέταση.

Επίσης, στο τμήμα ΤμήμαΟυροδυναμικών Μελετών ()αντιμετωπίζονται λιγότερο συχνές, αλλά σημαντικά επιβαρυντικές παθήσεις όπως:

• Χαλάρωση πυελικού εδάφους (πρόπτωση μήτρας, κυστεοκήλη/ ορθοκήλη)
• Επανειλλήμμενες ουρολοιμώξεις
• Ουρογεννητικό σύνδρομο της εμμηνόπαυσης
• Ατροφία κόλπου
• Δυσμορφίες, συρίγγια της ουρογεννητικής περιοχής κ.α.
• πόνος στη σεξουαλική επαφή (δυσπαρευνία)
• Χρόνιο πυελικό άλγος

Ένα σημαντικό, αλλά λιγότερο γνωστό κομμάτι της Ουρογυναικολογίας, αφορά στην πλαστική αποκατάσταση της περιοχής, σε γυναίκες που είτε λόγω ανατομικών δυσμορφιών, είτε προηγούμενων επεμβάσεων, η συνολική εικόνα κρίνεται από τις ίδιες ως αισθητικά μη αποδεκτή.

Κλασικό παράδειγμα είναι η μεγαλοχειλία, όταν δηλαδή τα έξω χείλη του αιδοίου που είναι μεγάλα σε μέγεθος, έκταση και πάχος, και που ενίοτε δυσκολεύουν ακόμα και απλές καθημερινές δραστηριότητες, όπως το περπάτημα, τη σεξουαλική επαφή, τη γυμναστική κ.λπ.